در چند سال اخير به تعداد گروه‌هاي رپ در داخل ايران افزوده شده‌است. همچنين آهنگ‌هاي فارسي تعدادي گروه رپ‌خوان در خارج ايران نيز از طريق اينترنت در ايران منتشر مي‌شود. با توجه به اينکه که اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي براي توزيع قانوني توليدات موسيقايي، براي اين افراد عملاً امکان‌پذير نبوده‌است، و با توجه به فقدان قانوني انتشار الکترونيک و حق کپي رايت آثار، پخش اين آهنگ‌ها از طريق اينترنت محدود مي‌شوند. اغلب گروه‌هاي رپ زيرزميني آثارشان را از طريق وبگاه‌ها و وب‌نوشت‌هاي شخصي به گوش شنوندگان مي‌رسانند.[6]
تصويري که از موسيقي رپ در ايران ترويج مي‌شد گاهي آن را مرتبط با جريان‌هايي نظير شيطان‌پرستي قرار مي‌داد. در 25 مهرماه 1387 برنامه‌اي از يکي از شبکه‌هاي تلويزيوني ايران پخش شد که به گفته سازنده? آن، به بينندگان نشان مي‌داد که شيطان‌پرستي رابطه‌اي با رپ ندارد.[7] با اين حال، به نظر برخي منتقدان اين برنامه در عمل تأثير عکس روي بينندگانش مي‌گذاشت.[8]
گسترش رپ فارسي به‌طور زيرزميني و از طريق اينترنت، به ويژه با توجه به اين که قسمت عمده‌اي از آثار زيرزميني سرشار از فحش و ناسزا بود، باعث شد که دفتر موسيقي وزارت ارشاد در مورد اعطاي مجوز به آثار اين سبک سخت‌گيرانه عمل کند. مدتي پس از اين که قطعه‌اي در سبک «رپ-پاپ» فارسي در عنوان‌بندي مجموعه? تلويزيوني «خانه به دوش» از يکي از شبکه‌هاي تلويزيوني ايران پخش شد، دفتر موسيقي وزارت ارشاد در نامه‌اي به سازمان صدا و سيما از پخش ترانه‌اي با اين سبک از رسانه‌اي مانند تلويزيون گلايه کرد.[3] در سال 1384 نيز اولين موزيک «رپ-پاپ» فارسي آهنگ منو ببين با هنرمندي داريا منتصر و عماد و بهمن فرجي ساخته شد و از راديوبي‌بي‌سي نيز پخش شد با اين حال، در اواخر سال 1385 خورشيدي آلبومي 8 قطعه‌اي از مجيد غفوري با نام «نگو ديره» منتشر شد که در يکي از قطعه‌هاي آن بخش‌هايي به سبک رپ توسط ياس خوانده شده بود. شايعاتي در مورد مجوز نداشتن اين آلبوم يا مجاز شدن موسيقي رپ شکل گرفت که در نهايت با تأييد رسمي مجاز بودن اين آلبوم توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي ايران، بر طرف شد.
درباره این سایت